توضیحات

نوشته شده توسط: Super User

بازدید: 1336

مس قدمتی به اندازه تاریخ بشریت دارد.زمانی که انسان های اولیه برای رفع نیازهایشان به فلز روی آوردند، مس اولین گزینه بود. استخراج آن راحت تر از سایر فلزات بود و به طور خالص در طبیعت یافت می شد. بنابر نظر کارشناس رسمی دادگستری رشته صنایع دستی و باستان شناسی و شواهد موجود قدمت استفاده از این فلز با ارزش به 9500 سال پیش از میلاد باز می گردد.

تاریخچه مسگری در ایران

هنر مسگری یکی از قدیمی ترین صنایع دستی ایران است که از دوران گذشته تاکنون در کشورمان رواج دارد. این هنر بی نظیر و کاربردی مخصوص به بخش بخصوصی از کشورمان نسیت و ردپای این هنر را می توان در شهرهای زنجان، کاشان، اصفهان، کرمان  و ... یافت.

بازار کار صنعت مسگری

برخلاف فواید بی شماری که ظروف مسی برای بدن دارد، متاسفانه این روزها دیگر مثل سالهای گذشته رونق ندارد. اگر به بازارهای تبریز، کرمان و زنجان سری بزنید مس که زمانی با ارزش ترین سوغاتی این شهرها بود، گویا تمام شده و تنها نامی از راسته های منسوب به این صنعت باقی مانده است. کارشناس رسمی دادگستری صنایع دستی معتقد است از دلایل بی رونقی این صنعت  واردات صنایع دستی بی کیفیت از چین، اشباع بازار ظروف تفلونی و بی توجهی به آموزش در این زمینه است.

اشتغال زایی در صنعت مسگری

اخیرا به دلیل آگاهی مردم نسبت به فواید این فلز ارزشمند و پی بردن به اینکه مشکلاتی نظیر افسردگی، خواب‌آلودگی، نارسایی‌های کلیوی، درد مفاصل، مشکلات پوستی و از همه مهمتر کم خونی از عوارض کمبود مس در بدن است، از اینرو  خرید و فروش ظروف مسی این روزها در بازار افزایش یافته است. هرچند بنا بر گفته کارشناس رسمی دادگستری رشته صنایع دستی در مسیر پر پیچ و خم صنعت مس همچنان مشکلات عدیده ای وجود دارد.

استان زنجان که از مراکز اصلی تولید ظروف مسی در کشورمان است، یش از ۵۰۰ نفر در حوزه مسگري در این استان مشغول به کار هستند. اگر سری به بازار سنتی زنجان بزنید شاهد نوای دلنشین چکش بر مس خواهید بود که نوید بهبود اوضاع بازار است. هنرمندان این صنعت برای رونق بخشیدن به این هنر تلاشی بی وقفه برای افزایش کیفیت و خلاقیت در طراحی ظروف دارند.

ارزش گذاری صنعت مسگری

طبق گفته کارشناس رسمی دادگستری صنایع دستی با تبدبل این صنعت به صنایع آنتیک که امروزه خواهان بیشتری دارد، می تواند موجب افزایش قیمت این محصولات شود که این امر یکی از راهکارهای ممکن برای کمک به هنرمندان این عرصه است و تعداد فعالان این عرصه را بدین صورت می توان افزایش داد تا شاهد احیای بیش از پیش این هنر بود.

توضیحات

نوشته شده توسط: Super User

بازدید: 1440

تاریخچه شیشه گری از نگاه کارشناسی رسمی دادگستری

کارشناس رسمی دادگستری صنایع دستی معتقد است از قدیمی ترین صنایع دستی که مردم برای منبع درآمد استفاده می کردند شیشه گری بود. این هنر از 2500-3000 قبل از میلاد پدید آمده و به نظر می رسد مصریان این هنر را کشف کرند. در ایران نیاز سال های طولانی است که شیشه گری رواج دارد و ابتدا وسایل ساده و اشیا راحت از این صنعت تهیه می کردند.

اوج گسترش این صنعت در زمان سلجوقیان بود. چون در این زمان صنعتگران از روش های جدیدی به کار کردند و از قالب هایی با طرح و نقش گوناگون، برجسته یا فرو رفته استفاده کردند. در این زمان طرح و رنگ های جدید حیوان، گل، آیات و احادیث وارد صنعت شیشه گری ایرانی شد. محصولاتی که آن زمان تهیه می شد جای عطر، گلدان، ظرف و ظروف با اندازه کوچک و حیوانات کوچ تزئینی بود.

وضعیت صنعت شیشه گری در کشور

هم اکنون در شهرهایی همچون تهران، قصر، میمند و اصفهان کارگاه هایی برپا شده که مشغول تهیه شیشه هایی به اسم فوتی هستند. بر اساس دیدگاه کارشناس دادگستری صنایع دستی این کارگاه ها معمولا به یک سبک ساخته می شوند یعنی سقف های آن ها بلند و پنجره هایشان در سایز بزرگ می باشد. این ساختمان ها باید طوری ساخته شوند که هوای گرمی که ناشی از کار کوره می باشد خارج شده و فضای داخل ساختمان متعادل شود.

برای هر کارگاه معمولا دو و یا بیشتر کوره ساخته می شود چون امکان دارد از شیشه های متنوع با رنگ های مختلف استفاده شود. خرده شیشه ها و شیشه های دور ریختنی که از شهرهای مختلف جمع شده اند جز مواد اولیه برای این کارگاه ها هستند. بعضی مواقع هم از ترکیب سیلیس و خرده شیشه استفاده می شود.

حرارتی که برای ذوب کردن سیلیس استفاده می شود 1827 درجه می باشد. ولی اگر از ترکیب شیشه و سیلیس استفاده شود برای اینکه درجه ذوب پایین تر آورده شود به مواد اولیه ماده ای همانند شوره، مواد قلیایی،کربنات براکس یا نیترات اضافه می کنند.

طریقه آماده کردن رنگ شیشه گری

طبق نظر کارشناس رسمی صنایع دستی طریقه آماده کردن رنگ شیشه از نکات مهم در شیشه گری می باشد. چون هر چقدر که رنگ ها متنوع تر باشد باعث زیبایی محصولات شیشه ای می شود. اکسیدهای فلزی که پودر مانند هستند برای آماده کردن رنگ ها استفاده می شوند. اکسید کبالت برای تهیه کردن رنگ آبی  لاجوردی و اکسید مس و کرمات برای تولید رنگ آبی زنگاری کاربرد دارند. برای تهیه رنگ سبز از بی کرمات و اکسید آهن و رنگ شیری را نیز نمک های فسفر یا فلوریدها تهیه می کنند. شیشه خرده(سیلیس) را با این اکسیدها ترکیب کرده و برای اینکه ذوب شوند آن ها را حدود 8 ساعت درون کوره با دمای 1050-1200 درجه قرار می دهند. اگر که سیلیس زیاد بود درجه حرارت برای ذوب شدن بیشتر می شود. در طول مدت روز شیشه در حالت ذوب و با حرارت متناسب درون کوره روشن بماند تا به شیشه آسیبی رسانده نشود.

توضیحات

نوشته شده توسط: Super User

بازدید: 1324

دیدگاه کارشناسی رسمی دادگستری به ترمه بافی

طبق گفته کارشناس رسمی دادگستری صنایع دستی ترمه بافی مربوط به 400 سال قبل بوده، طرح و نقش آن تقلیدی از پارچه های هندی و تولید ایرانیان برای هندی ها بود ولی ما هنوز هم این هنر را متعلق به ایران می دانیم چون بعد از اینکه نادر لشکرکشی کرد هند قسمتی از ایران بود. طبق نظریه ای دیگر ترمه بافی به هزاران سال قبل برمی گردد. ترمه بافی در زمان هخامنشیان و ساسانیان رونق خوبی داشت ولی بعد از اینکه عرب ها به ایران آمدند بعضی از هنرمندان ترمه بافی با عده ای زرتشتی که همان پارسیان بودند هجرت کردند و در کشمیر و هند ساکن شدند و ترمه بافی را شروع کردند.

تعریف ترمه

پارچه ای ظریف و لطیف که دو سری تار و پود دارد. جنس این پارچه ابریشم، پشم و یا کرک بوده و از طرح های سنتی و زیبایی برخوردار می باشد. می توان سلیقه، ظرافت و طرح های زیبا و جذاب ایرانیان را در این کار به چشم دید.

مصارف ترمه بافی

به گفته کارشناس دادگستری صنایع دستی این هنر کاربرد های گوناگونی در زمان گذاشته و حال داشته است. در گذشته برای تهیه لباس های اشرافی، جانماز و پرده استفاده می شد و امروزه برای رومیزی، پارچه به کار رفته در مبلمان، رویه پشتی کاربرد دارد. در گذشته افراد سرمایه دار و اشراف زادگان از ترمه استفاده می کردند و امروزه قشر ثروتمند و متوسط طرفدار آن هستند.

طریقه بافت ترمه

کارشناس رسمی صنایع دستی طریقه بافت ترمه را بدین شرح گفته اند: ابتدای کار باید مواد اولیه را آماده کرد. ترمه از پشم و یا ابریشم تهیه می شود ولی پشم سفید رایج تر می باشد چون می توان آن را به هر رنگی در آورد. پشمی که برای ترمه به کار برده می شود باید مرغوب بوده و دارای الیاف بلندی باشد. گوسفند ایرانی و کشمیری از پشم نرم و سفیدی برخوردار می باشند و پشم مناسب برای ترمه در قسمت شکم، پهلو و پاهای گوسفند قرار دارد.

پیشرفته شدن روش های تهیه، ریسیدن، رنگ زدن و بافت پشم در زمان شاه عباس و قرن 16 بود چون از کشور چین و ارمنستان طراحان با تجربه و ماهری را فراخوانده بود تا این هنرشان را به ایرانیان آموزش دهند برای همین ترمه های آن زمان بسیار زیبا و جذاب بود.

بعد از اینکه پشم را تهیه شد و قبل از شروع کار رنگرزی، نوبت به تمیز کردن آن از آلودگی می باشد. مردم ایران قبل از چیدن پشم، گوسفند را حدود 10 دقیقه می شویند و بعد از اینکه پشم گوسفند را چیدند برای اینکه چربی از پشم جدا شود آن را در محلول باز خیسانده و چند بار می شویند تا چرک و چربی از بین برود.

کارشناس صنایع دستی بیان کردند حالا برای سفید کردن پشم می توانید از دو روش استفاده کنید یا پشم ها را روی چمن پهن کرده با این کار شبنم جذب شده و تبخیر می شود و باعث سفیدی پشم می گردد که باید این روش چند بار انجام شود یا روش دیگر برای سفید کردن پشم این است که از مشتقات گوگرد استفاده شود.

حالا نوبت به ثابت کردن رنگ رسیده است که مهمترین قسمت آماده کردن پشم برای ترمه است. چون دوام رنگ هایی که مستقیما استفاده می شود کم است برای ثبات آن رنگرز از ماده شیمیایی دندانه (قلع، کلر،زاج سفید و...) استفاده می کند.

مرحله آخر اینکه برای ترمه ایرانی از گیاهان طبیعی استفاده می شود که ممکن است این رنگ از ریشه، برگ، میوه گیاه به دست آمده باشد.

توضیحات

نوشته شده توسط: Super User

بازدید: 1366

دیدگاه کارشناسی رسمی دادگستری به مینا کاری

تعریف میناکاری در فرهنگ دهخدا: کشیدن طرح هایی روی ظروف فلزی یا تزئین آن ها و سپس پختن با حرارت زیاد

کارشناس رسمی دادگستری صنایع دستی اعلام کرده اند: مینا کاری حدود پنج هزار سال قدمت دارد و برای مزین کردن فلزات به کار برده می شد و ترکیب آتش و خاک با نقاشی بوده که باعث خلق نقش های زیبا می شود. طبق تحقیقاتی که صورت گرفته میناکاری ابتدا در ایران و بعد در کشورهای دیگر پدید آمده است.

دسته بندی مینا کاری

طبق گفته کارشناس دادگستری صنایع دستی این هنر در دو نوع مینای خانه بندی و مینای نقاشی وجود دارد.

نوع اول آن که قدیمی تر بوده و در آن مفتول های ظریفی به کار برده شده، به مینای سیمی هم شناخته می شود. ابتدا مفتول ها را به صورتی که می خواهید حالت داده به وسیله چسب بر روی قطعه ای که کار شده چسبانده و با لعابی از جنس شیشه بپوشانید. با حرارت 1000 درجه درون کوره قرار داده، حالا مفتول ها و قطعه به هم می چسبند. سپس با رنگ هایی که برای مینا کاری تهیه کرده اید روی کار را بپوشانید و دوباره درون کوره با همان دمای قبلی قرار دهید. این نوع مینا کاری در اصفهان و تهران وجود دارد. یکی از انواع مینا خانه بندی مینای سیاه نام دارد که نام دیگر مینای صائبین است و بیشتر در جنوب به خصوص در اهواز وجود دارد.

روش دیگر مینا کاری که امروز بیشتر انجام می شود مینای نقاشی است. در این روش طرح ها روی یک لعاب صاف و براق نقش می بندد. ابتدا مسگر یا دواتگر باید طبق طرحی که به او می دهند شی را بسازد و یک مینا کار با رنگ سفید آن را لعاب دهد. لعاب دادن 3 الی 4 بار صورت می گیرد و هر دفعه هم باید آن را درون کوره با دمای 700 درجه قرار داد چون این کار باعث ثابت شدن رنگ می شود. روی رنگ سفید زمینه طرح مورد نظر نقش بسته بعد درون کوره قرار می گیرد و با دمای 400-500 درجه پخته می شود تا رنگ ها به شکل مد نظرمان تبدیل شوند. الان باید برای رنگ کردن شی از رنگ های شیمیایی کمک بگیرید.

در زمان های قدیم از رنگ های گیاهی و معدنی استفاده می کردند. شفاف بودن مینا کاری به دلیل اکسید قلع می باشد کارشناس رسمی صنایع دستی بیان می کند در میناکاری منقوش که زمان های قدیم وجود داشت ماده لعابین تهیه شده از سیلیس و زنگار فلزات را شبیه گرد تهیه کرده و آن را کدر کرده( با قلع)، حرارت داده تا مینا با فلز جوش بخورد سپس طرح را روی زمینه رسم می کردند. 

رنگ های مورد استفاده در مینا کاری

طبق نظر کارشناس صنایع دستی رنگ های مورد استفاده در مینا کاری شامل:

رنگ گیاهی، این رنگ ها در چیت سازی هم مورد استفاده قرار می گیرند.

رنگ معدنی، این رنگ ها در نقاشی و هم چنین مینا سازی هم استفاده می شوند.

رنگ فلزی، این رنگ ها بر روی اشیا استفاده می شوند.